"De ladder die de hemel raakt is groen". |
Gaat het een E.O. stukje worden?
Nee, liever niet...gewoon een stukje over liefde en genegenheid.
Van het soort dat puur uit ons 'hart' komt...ach weet je, het maakt ook niet uit als je het graag 'God' noemt, het gaat erom hoe je er mee om gaat.
Bevrijd geraakt van een verslaving door keihard aan jezelf te werken, door jezelf keer op keer onder ogen te komen, net zolang totdat het pijn in je donder doet, net zolang totdat je 'dood' in een ziekenhuis terecht komt of waar dan ook.
Uiteindelijk bevrijd raken van leugens en bedrog, om wat het ook gaat!
Gaat dan plots dat gouden licht schijnen?
Kust die 'God' van jou je dan gelijk op het voorhoofd?
Ben je nou van de pot gerukt!
Nee hoor, het is en blijft gewoon hard werken, keer op keer jezelf tegen komen.
Is dat misschien een soort zelfkastijding dan?
Nou, het woord lijkt er een beetje op...
Het is 'zelfbevrijding'!
En is er dan uiteindelijk een beloning?
Misschien later, na alle ellende wacht de hemel, wacht het 'paradijs' op je??
Ben je nou besodemieterd!
De beloning is hier...gewoon in de spiegel, gewoon via het kijken in de ogen van de ander!
Kijken in de ogen van de ander...zonder ze hoeven te ontwijken, zonder ze hoeven neer te slaan.
Jezus man...hoe wondermooi is dat aardse paradijs!
De foto's bij dit stukje zou ik kunnen gaan uitleggen, verklaren...en daardoor misschien gaan 'kapot lullen', ontkrachten met geouwehoer over wat goed en wat slecht is.
Niet nodig hoor, kijk er gewoon maar naar en verzin je eigen, persoonlijke 'bevrijdingsverhaal' er maar bij.
Jouw eigen persoonlijke verhaal.
Amen.
( Oeps, dat schoot er even uit.)
En een welgemeende glimlach doet wonderen.
Proost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten