Een zeer persoonlijk afscheid? (2011/2012)

Met de nodige inzet kan hier veel gaan gebeuren, komend jaar!

Om dit onderstaand bericht van bovenaf vast aan te vullen...
( hoe verzint een mens het!)
kondig ik even aan dat er steeds aanvullingen bij zullen komen, zomaar even wat mensen benoemen vond ik achteraf toch wat aan de 'magere' kant...
Het gaat een lang stuk worden, dat lijkt er wel op! 

Hoe persoonlijk weet ik nog niet, nu ik begin te schrijven kan dat nog alle kanten opgaan, voel ik.
Integriteit naar anderen staat daarbij wel voorop!

Een zeer persoonlijk afscheid van....2011, niet van het webloggen hoor, want dat blijft me boeien en prikkelen.

Meestal doe ik het zo weinig mogelijk op mijn weblog, mensen benoemen, maar dit keer maak ik een uitzondering.

Te beginnen met mijn bijzondere ontmoeting met Fred!

Alles ging letterlijk op z'n kop door deze ontmoeting, zulke verschillende mannen en toch zo prachtig met elkaar om kunnen gaan.

Ik ben zeer dankbaar dat hij in mijn leven is gekomen, het geeft liefde, genegenheid en vriendschap een totaal nieuwe dimensie....En ik dacht nog wel dat ik alles wel reeds meegemaakt had in het leven!

Ja, ja...gelukkig niet, zou ik zo zeggen.

Met recht, oud en nieuw op één foto!

Filmpje(klik)

En dan mijn nieuwe ontmoetingen via mijn weblog, Angela,  Anneke, Ank, Herman, An en Chantal, 2 heerlijke Belgische dames! En niet te vergeten Marjolijn die door haar zijn een zeer bijzondere indruk op me heeft gemaakt. En dan een zeer vreemde ontmoeting met 'Peter', het leek zo leuk te klikken, hij kwam, leek enthousiast en...niets meer van gehoord! Eigenlijk ook geweldig, want ik hou daar wel van en geef daardoor niet minder om iemand.
En dan natuurlijk Marieke ..heel bijzonder was het haar bij mij te ontmoeten, inclusief de zeer waardevolle boeken die ze mij schonk.
Ik moet oppassen dat er nu niet een hele lijst met namen verschijnt, want veel lezers van mijn weblog hebben een speciale plek in mijn hart gekregen.. Neem bijv. Lutje of Renaat van het Groene gezicht blog...
 Ik ken ze niet persoonlijk maar toch!!
Neem Klaproos nou, bij haar is het vaak zo druk met reacties dat ik gelijk al ontmoedigd raak om nog te reageren! Als haantje de voorste moet je daar werkelijk als een bok op de haverkist blijven zitten om kans te krijgen in de eerste regionen van de 'reactionelen' te belanden. Voor een egotripper als ik is het beneden mijn stand om op (b.v) nummer 37 te eindigen.
Maar klaproos lijkt me ( weet het wel zeker) een gouden mens! ;-)
Fokko heb ik persoonlijk kunnen ontmoeten, hij had een leuke "fotosafari" geregeld waar ik o.a. ook Henk heb "leren kennen". Hoe is het eigenlijk mogelijk dat er mensen zijn die nog aan 'de mens' twijfelen?
Kom elkaar in het echt tegen en je weet wat genegenheid is en je voelt dat we allemaal maar één ding wensen! Fokko en vrouw, Henk en..camera, prachtige mensen.

Een heel, heel bijzondere is ook Kagib, een man om zomaar van te houden, helemaal, zelfs zonder kennismaking!
Oeps, ik voel nu al dat ik mensen ga vergeten te vermelden...maar mocht je je overgeslagen voelen, dan ben jij één van die mensen die toch een plek in mijn leven heeft gekregen.
Ja, ik weet het al, Elly, hoe kan ik haar vergeten! En natuurlijk Geri en Jo, volgers van het eerste uur die mij enthousiast hielden.
Weet je, in het nieuwe jaar ga ik toch eens uitgebreider in op wat mensen uit de weblogwereld voor mij zijn gaan betekenen...( Ik denk bijv. ineens aan die aardige en bijzondere moeder van Josephine..)

Maar laat ik het hier even bij houden, want voordat ik het weet overschrijd ik misschien de grens van integriteit!

Hoe gaat komend jaar er uit zien voor mij?

Ho, ho, ik ben toch die man die vooral in het Nu leeft?

Ja, das waar en dus ga ik gewoon verder op het prachtige pad waarop ik mij nu bevind!

Ik wens jullie een fijne jaarwisseling toe, vooral ook de paar vriendinnen die ik even uit het oog ben verloren, misschien dat we de draad toch weer op kunnen pikken, komend jaar.

Mijn onverwachte 'relatie' met Fred ( inmiddels Fredo) heeft veel verandering gebracht en voor mij en sommige oude vrienden was/ is dat behoorlijk wennen.

Ed weet er alles van, hè ouwe kameraad van me! ( hihihi)

Maar een bloemetje blijft welkom hoor, Eddepetje!

Op naar een magisch 2012!

Ter afsluiting mag de niet-foto toch echt niet ontbreken!

Als aanvulling nog meer speciale mensen, wat te denken van GerdaY  en Gelukspoppetje, mensen waar ik persoonlijk toch ook weer een bepaalde betrokkenheid bij voel, vanwege de manier waarop ze reageren, maar ook vanwege de manier waarop ze hun blog gestalte geven...
Pini Piru, van zoon en schoondochter niet te vergeten natuurlijk, aan "Liesje" heb ik immers te danken dat ik met webloggen begon!

( De namen van webloggers heb ik dit keer maar niet aanklikbaar gemaakt, dat zou altijd nog wel eens toegevoegd kunnen worden..)
Update; ben tussendoor toch maar bezig namen aanklikbaar te maken en nog meer andere te benoemen.
Er blijken toch meer lezers indruk op mij gemaakt te hebben dan die mij in eerste instantie te binnen schoten.
En ach, als jaar afsluiting mag ik best wat energie in hen steken!
Mensen zijn aandacht waard...

Zojuist besloten dit schrijfsel tot een 'levend' schrijfsel te maken.

De mogelijkheid is er het steeds even bij te werken door toevoegingen.

Die mogelijkheid ga ik dankbaar gebruiken!
Het is wel eens leuk om wat persoonlijker op lezers en volgers in te gaan.

En wat met de niet-fotografie dan?

Elke vorm van kritiek op deze foto is zinloos..Het is een Niet-foto.

Het blijft me boeien en ondanks het feit dat het ooit als 'grap' begonnen is, raakte het mij al snel persoonlijk.

Heerlijk Niet!

Anders kijken, anders denken en anders beleven.
De waarde van dingen anders gaan zien.
Vaste regels even omver gooien zonder persé te willen provoceren of bewust ergens tegen in te gaan.
Misschien ook leuk voor m'n blog (klik)>  Werkwijze, maar daar dan wat serieuzer, wat dieper en met wat uitgebreidere teksten erbij.
Wie weet misschien wel ondersteund door heftige niet-schrijfsels.
Inspiratie kan rare vormen aannemen en het kan het even laten waaien, intern, van oor naar oor, ondertussen wat 'braindust' verwijderend.
Want alles heeft met alles te maken.
Wellicht doet het 'iets' met je (me)...
Het zou zomaar kunnen!

( Voor alle duidelijkheid; het zijn bewuste niet-foto's en géén mislukte!)

Alles gaat gewoon door, tenzij...

Een jaarwisseling is niet veel anders dan een symbolische gebeurtenis, opstaan en naar bed gaan, dagen zijn dagen en tijd verstrijkt.

De magie creëer je zelf, en zo is het in het dagelijkse 'jaarleven' niet anders.

Het roer een beetje om willen gooien?

Een leuk idee om de jaarwisseling daarvoor te gebruiken toch?

Maar gooi dat roer niet te heftig om want voor je het weet bots je keihard tegen een kust!

Af en toe een beetje bijsturen werkt soms veel beter en slaapt misschien ook beter..

Vandaar; 

Welterusten!

( Hieronder weer even een foto-break om toch wat 'verloren' foto's opnieuw af te beelden.)

In wezen mens.

 

Leeg, totaal leeg.

Bezield omdat je ademt en je hart klopt.

Mens, meer niet dan dat.

Alles eruit en wat blijft er dan over?

Is God dan nog een vraag of simpelweg een ervaring?

Een ervaring van Zijn waar geen woord bij past.






.
 

Tegenslag als bron van hernieuwde inspiratie.

Niet-fotografie.

Het was absoluut een enorme domper, toen bleek dat een zeer groot aantal van mijn blogberichten verdwenen was. Juist de berichten uit een periode dat er veel gebeurde en veranderde in mijn leven.
Maar laat ik het komende jaar, 2012, maar als alibi gebruiken tot vernieuwing van mijn weblog, te beginnen met een opsomming van wat belangrijk voor mij is in dit leven.
Ondanks dat ik niet zo in voornemens geloof, lijkt zo'n opsomming mij wel leuk om als inspiratie te dienen, hoe verder te gaan.



Ten eerste een poging tot 'algemene wijsheid', door te stellen dat je tegenslag kan gebruiken als gelegenheid tot verder groeien in de manier waarop je tegen het leven aankijkt en hoe je daar mee omgaat.
Als het mij lukt, waarom jou dan niet? ;-)

Belangrijk in mijn leven, vertaald in komende weblogberichten;

• Hoe ga je om met een verleden dat een grote stempel op je heeft gedrukt?
• De alternatieve manier om met lichaam en geest om te gaan, ik zou bijna hopen; dè manier van de mens van de toekomst.
• Aansluitend overdenkingen hoe je kunt 'genezen' door anders te denken i.p.v. meteen naar chemische middelen te grijpen, luisteren naar eigen lichaam en niet een doktersadvies klakkeloos volgen.
• Leven in het Nu, vertaald in praktische omschrijvingen. Gezien vanuit een leefbare realiteit.
• Jezelf trouw zijn, maar dan wel in de context van het grote geheel en niet als egotrip van een verstard Ik.
• Op welke manier is het voor mij persoonlijk haalbaar om anderen mee te laten delen in het groeien en vrij raken van het beperkte bewustzijn. ( Ik ben aan het brainstormen voor samenkomsten, alhier, met als basis, creatief bezig zijn, maar daarover later in een uitgebreid blogbericht.)
• In het leven staan, gebaseerd en geïnspireerd door 'levensovertuigingen' ....  ( boeddhisme, humanisme, christendom, etc.) zonder daar in vast te raken of dogmatisch mee om te gaan.
• Last, but not least... leven op een creatieve manier, een manier die de geest ruimte en vrijheid geeft en laat groeien tot volledige overgave.

Als je bovenstaande lijst ziet, zou je kunnen denken dat ik erg veel hooi op de vork neem, maar eigenlijk is het niet meer dan een verder gaan op de weg waarop ik mij allang bevind.
Om verloren foto's weer een plek te geven, lijkt een serie niet-foto's, verstopt achter de jumpbreak, mij een leuke toevoeging!

Dus bij interesse, weer even aanklikken;

Een kwestie van evenwichtherstel?

Een rommelige periode achter de rug.

Histamine. (klik)...te veel in de huid door veranderde leefomstandigheden?

De dokter had me helaas weinig te bieden, een anti biotica kuur en zalf die beide niets hielpen.

Nu reeds meer dan een maand opgescheept met heftige jeukbultjes die te pas en te onpas in alle heftigheid de kop opsteken, het is een intense en brandende jeuk die je niet kunt negeren door er niet aan te krabben.

Krabben maakt de kwaal alleen maar erger, het stimuleert namelijk de aanmaak van nog meer histamine!

En wat betreft dat evenwichtsherstel...ik krijg het niet echt voor elkaar.

Ach, ik kies er dan maar voor dit jaar "uit te gaan krabben", vanille schijnt zeer slecht te zijn en daar ben ik ongemerkt veel meer van gaan gebruiken. Het zit in bijna alle zoetigheid.

De afgelopen periode heb ik mij gedragen als een 'ouwe snoeper', en snoepen deed ik zelden tot nooit voorheen.

Kortom, komend jaar heel wat werk aan de winkel dus, te beginnen met mijn lichamelijke gezondheid!

Gelukkig ben ik alleen maar een paar kilo afgevallen en niet aangekomen, ondanks alle gesnoep.

Maar dat heeft weer te maken met de drukte en het harde werken tijdens de afgelopen periode...

Gelukkig is het wel allemaal de moeite waard geweest en zal ik het komend jaar ..... 
( gedoseerd!) optimaal gebruik gaan maken van de resultaten.

( Waarschijnlijk komen mijn verloren gegane berichten van de anderhalve maand die vooraf ging, niet meer terug, vandaar veel foto's die ik eerder heb gepubliceerd maar die op mijn weblog verdwenen zijn.)

Betrekkelijkheid en flexibiliteit?

Foto's, weer opnieuw geplaatst.

Gebeurtenissen ervaren als leerschool, als uitdaging en als training voor je flexibiliteit.

Ja, dat klinkt prachtig en meestal is dat ook zo..Achteraf!

Op dit moment baal ik vooral.

Maar hoe kan ik met dit incident ( het verloren gaan van 120 berichten op mijn weblog) omgaan, zodat de eerste zin van dit bericht relevant gaat worden?

De manier waarop ik weblog zou op zich de betrekkelijkheid van alles al in zich kunnen hebben, ik weblog namelijk puur vanuit het moment van inspiratie. Het doen op zich geeft al ruimschoots voldoening.

Ik doe het vanuit m'n hart, maar juist daardoor kan voor mij het teruglezen van oude berichten vaak een eye-opener zijn voor wat er in mij gaande is en hoe ik er verder mee kan, anders mee kan omgaan...

Het kwijtraken van ( voor mij) belangrijke berichten is dus vooral een ( gedwongen) oefening in 'loslaten' geworden. Te veel leven vanuit een gevoel dat alles betrekkelijk is kan een mens in leegte ( ongemotiveerdheid) doen leven, dus betrekkelijkheid is zeer....betrekkelijk!

Mijn gehechtheid aan..tja ik word weer eens even met dat begrip geconfronteerd, gehechtheid en de gevolgen daarvan voor je "geest", mind, je manier van denken.

En hoe flexibel ben je als iets je overkomt door 'overmacht'?

"Elk nadeel heeft z'n voordeel", denk ik dan maar, want om flexibel te kunnen zijn, zal ik los moeten laten om de vrij gekomen ruimte creatief in te kunnen gaan vullen.

In elke gebeurtenis zit in feite een uitdaging en een groei mogelijkheid.

Het 'goede' van dit ( in wezen niet zo belangrijke) webloggebeuren, ervaar ik nu al door het feit dat ik geprikkeld word om zo positief mogelijk met de situatie om te gaan.

( Voor mezelf nog even een jumpbreak om, voor weblog verloren foto's te herplaatsen, je mag meekijken hoor, maar door zo'n break blijft het aanzicht op het bericht zelf wat rustiger.)

Verdwenen!

Er zijn zomaar een fiks aantal nieuwe berichten verdwenen!!!
Alles vanaf onderstaand bericht ( Laatste legging; 16-11-11 ) totaal verdwenen, inclusief de geplande berichten...
Potverdrie wat een akelig gebeuren, alle kerst en bloemstuk foto's, zomaar weg!

 Alhoewel 'kerstdagen' niet meer aan de orde zijn, heb ik deze wens voor mijn lezers toch maar even opnieuw geplaatst.

Foto herstel dan maar?

Anderhalf maand aan berichten zomaar verdwenen.
De nieuwe lay-out van de blogspotbewerking bleek ineens geen keuze mogelijkheid meer te zijn.
Plots veranderde hij in een nieuwe, een zeer onduidelijke naar mijn mening.
Gelijk met de opgelegde verandering verdwenen er ongeveer 120 van mijn meest recente berichten.
Alles weg over de kerstdagen en over mijn verbouwingsperiode.
Meer dan vervelend omdat ik mijn weblog toch ook een beetje ben gaan zien als een dagboek met  beeld, tekst en soms geluid over een bepaalde periode.
Overmacht, en tja er zijn belangrijkere zaken in het leven, maar vervelend èn frustrerend is het wel!
Bij deze dan maar een aantal foto's uit die periode er opnieuw opgezet;

En dan toch maar even gebruik maken van de 'jumpbreak' anders wordt het aantal foto's wel erg overheersend.

Samenhang tussen lichaam en geest.

Ook door naar anderen te kijken en dat bij mijzelf bevestigt te zien, ben ik gaan ontdekken hoe lichaam en geest in feite onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

In het verleden heb ik mij daar ooit extra in verdiept en heb nog enkele boeken daarover als naslag werken staan.

Maar het gaat allang niet meer over die boeken...

Het gaat mij nu om het wezenlijk ervaren vanuit de heelheid van het totaal mens-zijn!

"Ziek" worden ( alles daarbij inbegrepen ) bekijken vanuit de visie dat lichaam en geest één zijn kan je een breder perspectief geven, mits je er een waardeoordeel aan geeft als; ziek worden of zijn is je eigen schuld!

Dan ga je volkomen voorbij aan het feit dat ieder mens lerende is en ieder mens een persoonlijke weg te bewandelen heeft die voor ieder uniek is en past bij hetgeen hij of zij te leren heeft ( mag/kan ) in dit leven.

Naar mijzelf kijkende op dit moment; Ik ga harder dan ik werkelijk aankan en zelfs dan ik wezenlijk, puur los van mijn omgeving, wil! Ben ik zo dom dan dat ik mij mee laat slepen door de goedwillende betrokkenheid en inzet om mij te helpen, van anderen?

Natuurlijk niet, maar zolang ik mij maar bewust blijf van mijn eigen grenzen en mijn eigen werkelijke belangen, is er niets aan de hand. Integendeel, hulp en enthousiasme van anderen stimuleren mij enorm.

Het mag echter niet zo zijn dat de grens van mijn eigen behoefte vervaagd in de behoefte die in feite de behoefte van anderen is.

Bewust in het leven staan...niet altijd makkelijk gedaan, maar toch onvermijdelijk als je eenmaal die weg bent ingeslagen.

Terug naar het onderwerp; Samenhang tussen lichaam en geest. 

In mijn situatie geeft mijn "lichaam" ( samen met geest natuurlijk ) mij een subtiel signaal van huidirritatie.

Je kent vast wel een herkenbare vorm daarvan bij jezelf; je bent geïrriteerd en krijgt daardoor een prikkend gevoel in je gezicht of jeuk door nervositeit, zweet in je handen door spanning, noem maar op. Zo zijn er veel signalen die iedereen kent, zonder meteen te hoeven 'geloven' in deze theorie achter het "ziek zijn" of "ziek worden".

Nogmaals, zoals ik vaker in mijn stukjes verwoord; "weten" wil nog niet altijd zeggen dat je er iets mee kunt, toch kan het een begin van inzicht of anders denken worden.

Via internet kun je vast wel diverse soorten van informatie inwinnen aangaande dit onderwerp.

(Mijn boeken staan op dit moment opgeslagen in dozen, vandaar...)

Het was voor mij een eye-opener mij daar eens in te verdiepen.

Niets is echter zaligmakend en geen enkel 'inzicht' werkt direct.

Dingen gaan pas werken als ze zich aan de mens zelf gaan bewijzen door ondervinding en...door oefening.

Wat mij betreft; ik 'moet' en wil het wat rustiger aan gaan doen, welke waardeoordelen anderen daar ook over mogen hebben.

Denk aan de eenheid van, gezond lichaam, gezonde geest....mensen.

Ach, het is weer eens wat anders voor de dinsdag.