Als het even weg is....

Wakker geworden ( heb het even niet over het Grote Ontwaken hoor (@)..) merkte ik dat het er niet was.

De zin, het optimische, zelfs het alledaagse gevoel was er niet.  Alledaags gevoel bij het ontwaken?

Ja, precies..dát gevoel!

Ik ga over in de "je" vorm, leuk voor het samen-beleven gevoel....

Je staat op en denkt, wat ga ik hiermee doen met dit "geen-gevoel" gevoel.

Niks, denk je, gewoon m'n ding verder niet.

Oeps, het wordt plotseling weer "ik" !

Ik...was me in ieder geval bewust van het feit dat ik een beklemmende droom heb gehad en snuffel wat op mijn laptop, richt me op de tuinplanning en hobbel vanuit een discipline die ik niet bezit, opgewekt naar de sportschool. Dat "opwekken" heb ik min of meer kunstmatig tot stand gebracht via een mijzelf aangepraatte onverschilligheid.

Halverwege een geforceerde discipline op de crosstrainer ( das een apparaat hoor, niet een mens!) besluit iets in mij de 30 minuten zwetend vol te maken en vrolijk en gelukkig te worden.

Dus vrolijk én gelukkig beweeg ik daarna de volle 93 kilo de sauna in en zit plotseling midden in de strijd in Libië....de politieke statements vliegen me om de oren en ik draag mijn steentje bij door tegen één van de heren te zeggen;

Jij doet vaak de sauna, hè?

Ja, beaamt hij, elke dag een half uur, maar ik neem er wel een pauze tussendoor.

Het conflict in Libië komt even tot stilstaand in de sauna.

Nee, ik heb niet meegevochten, raar...want toch verlaat ik heftig transpirerend het strijdtoneel.

Vrolijk fluitend bekleed in mijn naakte lichaam met Bristol spul en huppel dartelend ( op de fiets?) de wijde wereld in op weg naar het paradijs.

Vandaag heet mijn paradijs; Tuinwerk.

"Als het even weg is"....je ziet het. 

Het is weer terug alsof het nooit weg geweest is.

Een kwestie van doorgaan, blijkt het.

O, maar dat wist ik toch al lang?

Dacht het ook, maar een mens is nou eenmaal......