Stilletjes het jaar uit....

Tot volgend jaar beste mensen en heel fijne avond toegewenst !

Drankbeer...

Wat is het toch een heerlijk ondeugend ding, die Waddy!

Hij zit al helemaal klaar voor morgen avond...

En zo onschuldig met z'n kinderchampagne, lief hè!

Welterusten mensen uit 2010!

Met Lappie en Toppie in bed.

Niet gevierd dit jaar, dus mezelf een 'groot' cadeau gegeven...

Laptop.

Dat heeft me gister ruim een middag gekost om deze jongen te installeren en te voorzien van al mijn internet verbindingen die ik dan weer leuk in mijn favoriten heb gezet.

"Boys will be boys", ik ben namelijk gek op dit soort speelgoed en er lang niet meer zo onhandig mee als ik zelf nog denk!

Toch op zo'n dag als gister moet daar wel alles voor op zij, want het is namelijk wel zo dat mijn 'mind', mijn persoonlijk werkgeheugen nauwelijks extra 'schrijfruimte' over houdt voor andere zaken.

Aangaande de telefoongesprekken die mij die dag in de schootgeworpen werden, was ik er maar met een half oor bij.

Voor zover ik me nu kan herinneren heb ik geen PC nachtmerries gehad.

Bepaalde zaken, o.a. betreffende mijn weblog zal ik toch voornamelijk op mijn vaste PC blijven doen.

Als je mij nu scheef in bed zou zien hangen met lappie op een vreemde plek en manoevrerend tussen draadloze muis en ingebouwde muispad, dan begrijp je dat werken aan de vaste een stuk comfortabeler zal zijn.

Ik begin nu al last te krijgen van een 'laptophang-elleboog met rugpijn'.

Wedden dat het binnen de korste keren toch een vlotte routine gaat worden?

Bizar eigenlijk hoe snel de ontwikkeling is gegaan van de techniek.

Als je er even bij stilstaat realizeer je je dat sience-fiction verhalen alreeds bijna worden ingehaald!

Noodgedwongen zal ik mij vandaag toch op andere taken moeten richten dan het 'spelen' met mijn nieuwe techno-toy.

Gelukkig maar want het moet geen obsessie worden!

Gele beer...

De smaak te pakken van het thema kleur, 

dus ga ik daarmee nog effe deur.

Vermoedelijk ga ik deze ondeugd Waddy noemen.

Een combi van Wally, Eddy en Teddy.

Als dat geen ondeugend beertje wordt dan weet ik het werkelijk niet meer!

Wat hierbij de achterliggende gedachte is, dat houd ik voor de verandering eens lekker voor mezelf.

En de kleur van vandaag is..je raadt het al!

Geel.

De sfeer van de foto hoopte ik met het omgekeerde woord in te vullen.

(@)

Geen tijd...?

Druk, druk, druk...wel prettig druk dat scheelt, maar voor het eerst sinds ik weblog heb ik....

geen tijd voor een echt spijkerdingetje!

O ja, postje of..uhh, laat ik nou die andere benaming even kwijt zijn.

Nee, bericht bedoel ik niet, kom hoe heette dat nou ook alweer?

Een logje?

Nou, je merkt het al, ik ben er met mijn hoofd niet bij.

Zou het er dan toch van komen om dit jaar vol te maken met nauwelijks nieuwe berichten?

Ben weer erg benieuwd. Kijken of ik nog ergens een niet-foto heb om bij dit nietserige logje (?)

te plaatsen. O nee, dit beertje is er ook bijgekomen, maar daarover later.

Tot ooit..( Dat typte Ank en ik nog wel eens als afsluiting.)

Beige en ruimte.

Om te beginnen spreekt het voor zichzelf;

De kleur beige en tussenruimte.

Maar dan.....

En dan een allesvernietigend nawoord?

 Eenvoud en niet-fotografie de das omdoen door een uitgebreide analytische nabespreking?

Vandaag even niet en dat vind je vast niet erg!

(@)

Gelul in de ruimte.

Platvloersheid trekt altijd wel wat extra bezoekers via zoekprogramma's op internet, gemeen van me hè!

Natuurlijk bedoel ik iets dat je ook anders kunt verwoorden, namelijk;

Spiritualiteit zonder aardsheid raakt het ware leven niet!

Regelmatig heb ik de neiging mijzelf even te verliezen in het abstracte denken en daar is niks mis mee. Het houdt de boel in evenwicht.

In feite is alles wat ik op mijn weblog werp in beweging, bijna logisch toch zou je zeggen.

Niet voor iedereen, want zodra je een geschreven woord als "waarheid" gaat behandelen haal je a.h.w. het leven er uit. Kijk maar naar de "heilige" boeken en de geschriften van grote filosofen en wijsgeren...

Eigenlijk is dit schrijfsel een spontaan vervolg op het gisterschrijfsel; Woorden van "niets".

In mijn profiel omschrijf ik, reeds vanaf het begin opgesteld, wat dit weblog betekent. Zowel voor mijzelf als voor de bezoeker die zijn bezoek bewust hier brengt.

Voor mij geldt dat alles wat met spiritualiteit en levensovertuiging te maken heeft, toepasbaar dient te zijn in het dagelijks leven.

Al is het bij wijze van spreken alleen maar in je uitstraling!

( Das een goeie voor een gemakzuchtige bui, die houd ik erin! hihihi)

Een fijne dag verder, ook al is het een cliché opmerking...

(@)

(Voor alle duidelijkheid, die (@) betekent zoveel als; knipoog, humor, glimlach.)

Een slecht beertje?

Nee hoor, een schatje is het!

Morgen mag hij pas echt voor de camera om er overmorgen op z'n best uit te zien op mijn weblog!

Ik gebruik hem even als welterusten-foto...

Slecht gefotografeerd lief beertje dus!

Een naam moet nog verzonnen worden.

O ja, welterusten allemaal!

Woorden van "niets".

Gaan denken en Godsbesef samen, kun je psychologie verenigen met het begrip "God"?

Mysticus, gnosticus...kus maar een eind weg zou ik zo zeggen, want de weg naar eenvoud loopt dood in woorden.

De heenweg lijkt te veranderen in een soort terugweg, althans voor mij op dit punt in mijn leven. Het is niet de terugweg van het falen noch is het de terugweg van het geslaagd zijn in het leven.

Het woord vermoordt, zo zou ik het bijna kunnen stellen. Je zou geneigd zijn te denken dat een eerste klap een oorlog zou kunnen ontketenen, toch als je goed kijkt merk je dat het woord de werkelijke boosdoener is.

Neem inderdaad een woord als "God", gebruik het te pas en te onpas en je merkt dat ook dat woord tot moordenaar wordt. Juist dat soort beladen woorden veroorzaken veel strijd, onbegrip en leed.

Daarom onderzoek ik eenvoud en tracht ik mij om te draaien opdat ik terug kan naar mijn oorsprong.

Omdraaien....dat is zo als mijn denken het wil zien om het begrijpelijk te maken. Maar dat omdraaien is niet anders dan doorgaan, verder gaan..die grens voorbij.

De grens die het denken voor ons lijkt te bepalen. We willen begrijpen, analyseren, we willen het sturen en in de hand hebben. Zoniet, dat toch willen we de illusie hebben dat wij ons uit eigen keuze over geven, hetgeen nog steeds betekent; in de hand houden.

Wordt het niet de hoogste tijd voor wat relativerende Spijkerbed humor?

Ik zou zeggen neem een aanloopje en spring maar boven op dit bed!

Als je dan nog lacht...ja dan heb je humor.

Terug naar Woorden van "niets".

Mijn schijnbare humor lijkend op cynisme, over niet-begrippen zoals niet-fotografie, niet-schrijfsels en niet-schilderwerken heeft een serieuze achtergrond.

Waar dit bij mezelf toe zal leiden weet ik natuurlijk niet, misschien dat ik het "weten" voorbij raak en in louter ervaren terecht mag komen...

Wie weet!

( Gut, in die laatste twee woorden lijkt toch nog humor te zitten!)

Eenvoud onderzocht.

Laat ik het eenvoudig uitleggen;

Ik ben eenvoud aan het onderzoeken.

Dat lijkt eenvoudig, maar toch!

Echt eenvoudig is het niet.

Je kan natuurlijk één speld zonder hooiberg afbeelden.

Dat wel en het zoekt makkelijk.

Of één spijker op laag water.

Ook dat is eenvoudig.

Zoekt ook enorm makkelijk.

Toch kies ik weer voor de moeilijke weg.

De moeilijke weg naar eenvoud.

Één voordeel heb ik wel, ik ben een eenvoudige man en neem maar gerust van mij aan;

Dat leidt tot alles behalve een eenvoudig leven!

En zo nu en dan tot rare praat

die werkelijk nergens op slaat.

Zen.

Slaapverwekkende niet-foto.

Trek de boel maar dicht en ga slapen..of desnoods iets anders leuks doen.

Zoals mijn stemming nu is kan je het morgen eindelijk doen zonder nieuwe berichten op mijn Spijkerbed. Het werd eigenlijk ook wel weer de hoogste tijd voor een pauze, vind je ook niet?

Nou weet je het nooit zeker met me, zelfs ik weet het nooit zeker met me.

Slaap lekker, ik ben al half verdoofd door nikserigeheid.

Leeftijd is vreemd.

Vandaag weer lid geworden van de sportschool.

De onverwachte "schuld" is afbetaald dus het kan weer!

Alweer 61 jaar ben ik, belachelijk gewoon! Hoe durven "ze"!

Nee hoor, het is voor mij een extra geschenk want 3 jaar geleden zag het er nog naar uit dat ik de 58 niet eens zou halen. Maar zo'n getal (61) bevreemd me zo...het lijkt niet te kloppen met mijn gevoel en zeker niet met het idee dat ik vroeger had over die leeftijd!

Een sportschool-type ben ik niet echt en eigenlijk helemaal niet zo een "sport" figuur. Alhoewel, dancegym, fietsen, wandelen, zwemmen en stevig lopen doe ik graag. Het voordeel van zo'n sportschool is voor mij ook dat ik onder de mensen ben en een beetje gericht aan mijn oude lijffie kan werken.

Ik weet nog dat mijn moeder begin 80 was en het dan had over "die oudjes" waar ze zich totaal niet in herkende.

De meeste van die oudjes waren jonger dan zij! (hihihi)

Leeftijd; op mijn 30 ste had ik alles en leek ik gesetteld, na mijn scheiding hing ik weer als een jonge god in cafés en disco's rond...Elke keer als je je "ouder" voelt en je kijkt terug denk je; wat was ik toen eigenlijk nog betrekkelijk jong!

Leeftijd is vreemd en heel erg veranderd als je het bekijkt vanuit een paar generaties terug.

Toch zie ik tot mijn verbazing nog steeds dames van voorbij de 60 in degelijke bloemetjes jurken en heren in saaie pakken of oubollig "aangepaste kledij. Gelukkig wordt dat wel minder, tenzij m'n inschattingsvermogen achteruit gaat. Dat laatste zou dan toch aan mijn rijpe leeftijd liggen???

Op twee januari duik ik weer die wereld van ijdelheid en conditie in. 

Lang leve de LOL.

Éen van de twee is bewerkt door mijn zoon, mijn hemel..toen ik zojuist in de spiegel keek wist ik niet meer welke van de twee!

Snel naar de sportschool dus..

Kleurig begin van de week.

O, oranje zeker?

Het label "kleur" heb ik behoorlijk verwaarloosd terwijl er zo veel leuke dingen mee te doen zijn.

Deze afbeelding past trouwens redelijk bij mijn pogingen tot het tonen van niet-fotografie.

Want zeg nou zelf, wat hebben deze objecten nog verder voor doel op deze foto?

Zie jij enig verband?

Kleur, zo heet het label.

Voor alle zekerheid laat ik het toch ook maar onder "fotografie vallen.

(@)

Dooi boel.

(  Het dooide vandaag behoorlijk. )

Nee, ik ben geen 'e' vergeten.

Rustig waren mijn kerstdagen wel. 

Zoals gehoopt.

Geen dooie boel gelukkig.

Bijna een rust van "was het maar altijd zo".

Toch voelt het dubbel.

Want juist nu voel ik dat ik...

meer zou willen.

Nee, ik bedoel niet méér willen.

Ik bedoel dat ik meer zou willen willen!

Komt tijd komt raad.

Dat is een spreekwoord.

Betrokkendheid.

Hoe ver ga je daar in, maar ook hoe uit je die, hoe breng je die al dan niet in de praktijk?

Voordat ik hierover ga brainsneeuwstormen even een nóg persoonlijkere opmerking...Natuurlijk is het hele schrijfsel verder puur persoonlijk, maar toch even en kort stukje ter inleiding betreffende bipolairiteit ( manisch depressive inslag).

Alhoewel ik mij daarin als ex-patient beschouw ( en daar heb ik alle reden toe) blijf ik een zeer gevoelig mens, aangaande uitersten en vandaar uit schrijf ik dus dit stukje.

Dan weet je dat.. ;-)...

Als betrokkenheid te maken heeft met webloggen, hier en nu even in mijn geval, dan kan ik gerust stellen dat ik daarin niet oppervlakkig ben. Veel mensen die ik volg hebben mijn persoonlijke belangstelling. Anders gezegd; ik heb er gevoelens van betrokkenheid bij.
Ik ga niemand in verlegenheid brengen door het noemen van namen. Zelfs niet uit welke gedachtes mijn betrokkenheid bestaat!
Laat ik het hebben over betrokkenheid in het algemeen en hoe daar mee om te gaan.
In mijn onstabiele verleden ging ik daar niet al te best mee om en kon me vanwege een 'verkeerd' soort betrokkenheid totaal verliezen in de ander om er daarna zèlf aan onder door te gaan!
Kijk, daar heb je niets aan, je helpt die ander daar echt niet door.
En dan niet te vergeten, hoeveel behoefte aan 'betrokkenheid' heeft die bepaalde ander eigenlijk als het jou betreft?
Dan heb je ook nog het verschil tussen betrokkenheid uit 'schuldgevoel' en betrokkenheid vanuit inlevingsvermogen.
Wat betreft betrokkenheid op groot leed, wereldleed of het grote persoonlijke leed van een ander heb ik mezelf aangeleerd; doe wat je kunt, letterlijk, meer is energie verspillen en voedt alleen maar het negatieve aspect van het lijden. Laat wat je niet aan kunt bij degene die dat stuk wèl aankunnen....
(Al het bovenstaande is een zeer persoonlijke ondervinding hoe het voor mij werkt en dat hoeft natuurlijk niet voor een ander zo te werken)
Ter afsluiting kan ik oprecht zeggen; ik hoop dat het goed gaat met je gezondheid, dat jou treft wat je aankan, dat je blogt zoals je blogt om een reden die bij jou past en als je even anders blogt of niet blogt hoop ik dat het goed met je gaat of in ieder geval weer zál gaan...
Nee, ik noem geen namen en gelukkig heb ik betrokkenheid leren hanteren.

Toch maar even die vriendin bellen waar ik me zorgen over maak.

Dat wel...

Een goede kerstdag verder, liefst met hanteerbare betrokkenheid.

(@)

( Omdat ik dit wazige zó lekker vind....)

Licht voor iedereen***.

Een moment van rust tussendoor.

Gevoelens zijn momentopnames.

Gisteravond of eigen gister al aan het eind van mijn ( verjaar) dag had ik een naar en leeg gevoel.

Onbestemd.

Natuurlijk wilde mijn rationele kant een verklaring beredeneren, ik ben immer nog steeds niet "verlicht"!

Kwam het door dit, door dat, misschien door zus of zo?

Het bleek heel simpel, het kwam door een verkeerde optelsom....

Gevoelens opgeteld tot één schijnbaar gevoel. Alsof je in een volle keukenafvalbak gaat staren en dan gaat denken dat het je huis is!!!

Ik heb mij op een film kunnen storten en ben "mezelf" er even in vergeten. Of kan ik beter zeggen; ik heb mezelf erin hervonden?

"Het leven is wat je er van maakt"?

Nou zo makkelijk is het nou ook weer niet hoor, maar er zit een grote waarheid in. Kijk maar eens om je heen en ontdek dat er soms zwaar gehandicapte of zieke mensen zijn die toch met dankbaarheid en voldoening in het leven staan. Kijk gerust ook maar eens naar mensen die letterlijk alles mee hebben en met een zeurderige kop van ongenoegen rondhangen...

Soms hang ik wat rond met een zeurderige kop van dankbaarheid en voldoening...hihihi, das toch ook een leuk alternatief?

Ach, neem nou die kerstdagen!

Onzin om dan ineens zo liefdevol bezig te zijn?

Onzin om er dan een prettige tijd van te maken?

Weet je wat eigenlijk onzin is?

Het niet te doen op al die andere dagen van je leven.

En voel je je rot? Moment opname, meer niet!

Voel je je fantastich! Moment opname, meer niet.

Of is dit geen leuke afronding van dit schrijfsel?

Doe er dan maar het nodige aan je goed te voelen!

Ga ik ook doen namelijk...
***

Overigens iedereen hartelijk bedankt voor de felicitaties en verjaardagskaarten!

Dat doet op zich best heel goed hoor..Dank, met grote D!

Beertje houdt (g)een kersttoespraak!

Voorwoord van de Schrijver:

Het heeft heel wat moeite gekost om met Beertje tot overeenstemming te komen betreffende de inhoud en de vorm van zijn kersttoespraak.

Laten we eerlijk zijn, hoeveel ruimte en vrijheid van spreken geen je aan een "opgevuld knippatroontje met pretenties" in de vorm van een schattig Beertje! Oké, ik geef toe dat het mijn eigen idee was, maar dat het zo uit de hand kon lopen had ik niet voorzien.

Niettemin, na enig kinderachtig gekissebis onderling heb ik besloten hem totale vrijheid van spreken te geven.

Wel eigen ik mijzelf als Schrijver het recht toe een nawoord te schrijven.

Het woord is aan Beertje...

Dank je, Schrijver, ik zal mijn best doen!

Ik ben dus Beertje ( opgevuld knippatroontje met pretenties vond ik dus duidelijk géén leuk grapje!)

Buitenbeer en Tje kennen jullie al, die zijn véél te wijs om zich nog te wagen aan een toespraak als deze.

Trouwens, stel je er niet te veel van voor hoor, ik ben niet bepaald een Winnie the Poeh!

Volgens mij ben ik niet meer of minder dan de fantasie van de Schrijver, die het op dit moment behoorlijk laat afweten en werkelijk meent dat ik het werk ga doen! Kijk, ik heb best zo mijn ideeën hoor over het leven, over liefde, over delen, over geluk en ongeluk. Zelfs over de reden van het Bestaan en ook over wat God nou eigenlijk is.

En natuurlijk heb ik daarbij het voordeel dat ik in feite een hersenloos ding ben dat na elk woord reeds vergeten is waar ik het nou eigenlijk over had. Overigens is dat de beste manier om het over grote zaken te hebben, ik kan je dat echt aanbevelen. Hoe zou je het bijvoorbeeld vinden als ik, Beertje, nu zou beweren dat God via mij spreekt, hier..op dit moment? Wat heb ik te verliezen, ik die gezien woord als pretentieus en opgevuld.

Notabene in elkaar genaaid!

Maar je merkt het al, een kersttoespraak zal dit niet worden.

Wie neemt er nou iets van een Beertje aan?

Stel ik zou je vragen niet aan de gekte van haat en geweld mee te doen en je verzoeken in alles liefde en vergeving te zoeken én door te gaan tot je het werkelijk vindt, zowel in jezelf als in de ander. Vóór jezelf en vóór de ander?

Ach, ik ben Beertje maar en wie weet hoeveel inbreng Schrijver alsnog stiekem heeft gehad in mijn toespraak. 

Hé lieve mensen, maak er wat moois van, heb lief en vergeef...Heb mij lief en vergeef mij dan ook maar als je dan toch bezig bent. Beertjes zijn nou eenmaal niet wijzer dan dit!

Kerstknuffels voor iedereen!

Beertje.

Nawoord van de Schrijver:

Met samengeknepen billen en het zweet in de handen heb ik Beertjes "toespraakje" gelezen.

Vraag me niet wat ik er van vind...Aandoenlijk en wat onhandig misschien.

Maar dat risico loop je als je een Beertje het woord laat doen.

Ook ik wens jullie een mooie tijd toe, iets genuanceerder dan Beertje zou ik er aan toe willen voegen;

Het liefst voor de rest van je leven.

Hugs and kisses van mij.

Een lichtvoorraad is nooit weg!

( Misschien komt deze afbeelding je inmiddels bekend voor?)
( Toch zijn ze allemaal verschillend hoor.) 

De Kerstdagen zijn bijna voorbij en het leven gaat weer gewoon door.

Bij deze flink uitgepakt wat "licht" betreft.

Neem het maar goed in je op zodat je er weer een heel jaar door kan "schijnen".

Ik ga het in ieder geval weer proberen.

Of zullen we "doen" zeggen?

Slaap lekker..

Dat kan ik in ieder geval wèl gewoon zeggen.

Doen! 

Ballen gooien?

 Dat clustertje paars

en 

 

Dat clustertje goud...

natuurlijk moet ik dat nog even op mijn weblog gooien.

Want ouwe ballen volgend jaar?

Nee, dat ga ik niet doen hoor!

Maar dan met balletje!

Een stukje extra verdraagzaamheid erbij dus!

Zelfs wat meer licht, wat wil een mens nog meer op 2de Kerstdag.

Groots en stil

Stil.

Nog maar een Stille nacht?

Maar dan toch net even anders dan gister!

Welterusten

Dat blijft gewoon van toepassing. 

Verdraagzaamheid.

Enkel schijn heiligheid verdraagt elkander niet.

***

Kerst Kijk-special.

Een soort achtergrond foto's voor de kerstdagen.

Even tussen alle stiltes door foto's kijken.

Dan heb ik het natuurlijk over mijn eigen stiltes.

De kerstdagen breng ik in stilte door.

Dus een hele berg kijk-foto's

die ik zo nu en dan van plaats verwissel.

Veel plezier ermee.

Zoniet jullie, dan wel ik!

Greenchristmas smile for every-one.

Toch weer over "niet". (En kerst.)

Ik zou kunnen zeggen; "Laat ik er nou niet te veel over zeuren"! Maar toch vind ik het werkelijk belangrijk, in dat "niet" bevinden zich namelijk veel antwoorden op vragen die je niet behoort te stellen!

Vandaag dan maar weer eens over mijn idee betreffende niet-fotografie.

Bij dat soort foto's is het de bedoeling dat je je af gaat vragen wat nou eigenlijk de bedoeling is. (!?!)

Dus je begrijpt al dat het geen makkelijke zaak is om tot een bevredigende niet-foto te komen.

Hier onder wat voorbeelden, waarbij ik eerlijk moet zeggen;

Het is nog steeds NIET hetgeen ik voor ogen heb als het een niet-foto betreft, maar oefening baart kunst zal ik dan maar zeggen.

Weet je, ik laat het verder aan jullie over of er uitleg gewenst is.

Zo ja, vermeld het dan even in "reacties" dan zal ik het alsnog pogen te doen.

Deze kerst breng ik toch al anders door dan anders, dus wat maakt het uit!